Аялгуу сайхан монгол хэл мину зэ хэмээх туйлшрал нь хэлний хөгжлийн тушаа болж байна.

Эх хэлний соён гэгээрлийн сэдвээр...

Єнєєдєр монгол хэл нь дордоод, монгол хvний юу яриад, хэлээд байгаа нь ойлгогдохоо байчихаад байхад энэ талаар сэтгэл тvгшиж, санаа бодлоо хэлж ярьж байгаа эрдэмтэн мэргэд, эх оронч сэтгэлтэй хvн байна уу? Монгол хэлийг орчлонгийн ганц хэл мэт шvтэгчдээс эмээж сvрдээд байгаа юм уу, олигтойхон дуугараад, алдаа оноог нь тунгаагаад єгчих хүн бараг л алга гэж бодохоор... Хэвлэл мэдээллийн хэрэгслийн хэл бохир, муу байна, ярианы хэлний хэм хэмжээнд бичиж байна, Үүнээс үүдэлтэй олон сөрөг үр дагаврууд ч гарч байгаа. Бичгийн, ярианы хэл нь тус тусдаа хэм хэмжээтэй. Гэтэл өнөөдөр энэ ялгаа зааг бүдгэрч байгаа нь харамсалтай. Буруу ярьж зөв ойлголцдог ард түмэн хэмээн өөрсдийгөө өөхшүүлэх.
Нийгмийн ухааны, социологийн нэр томьёо, ухагдахуун нь ямар ч нэгдсэн ойлголтгүй. Монголчууд бид шинжлэх ухаан хөгжсөн энэ үед зөв ярьж үгийг зөв ойлгож хэрэглэмээр байна.
Манай хэл бол баялаг хэл хэмээдгээсээ болж нэг ухагдахууныг олон янзаар нэрлэх юм. Босоо бичиг, хүн бичиг, худам бичиг, уйгаржин бичиг, мөнх тэнгэрийн бичиг хэмээн бэлгэдэлт үгсийг хэт их хэрэглэж сүүлдээ гадныхан байтугай өөрсдөө төөрөлдөх болж.
Энэ мэтээр хэлний шийдэх асуудлууд /зөв бичих дүрмийг дурдсангүй/-ыг олон талаас нь аялгуу сайхан хэл мину зэ, найруулгын өнгө аяс, уран яруу хэрэглүүр, зохимжгүй холбоос үг, бэлгэдлийн шинжтэй үгсээр халхалж...
яг юу гэсэн үг вэ хэлээд өгөөч асуултаас бултаж...
хэдий болтол байх юм бэ?
Бид энэ мэтийн бурууг халхалж, туйлшруулсан зүйлсээс татгалзаж тодорхой байж гэмээнэ үнэн мэдлэгийг олж авч соён гэгээрч чадна.